9η Γιορτή Τσίπουρου στο Σουφλί

Γιορτή Μανιταριών στην Δαδιά

ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΝΙΤΑΡΙΩΝ ΣΤΗ ΔΑΔΙΑ

Ελάτε στην Δαδιά
Κυριακή 14/11/2010
στον προαύλιο χώρο του Οικοτουριστικού κέντρου Δαδιάς
να συλλέξουμε και να γευτούμε
Μανιτάρια του Δάσους

Συλλογή Μανιταριών στις 10:00 π.μ

ξεκινάμε σε ομάδες από το Οικοτουριστικό Κέντρο Δαδιάς
για να μαζέψουμε μανιτάρια από το δάσος

Υπαίθριο Γεύμα στις 12:00 το μεσημέρι

στον προαύλιο χώρο του Οικοτουριστικού Κέντρου Δαδιάς
όπου θα ψήσουμε και θα τηγανίσουμε τα μανιτάρια
με συνοδεία ρεμπέτικης μουσικής

Ελεύθερη Συμμετοχή

Διοργάνωση

Επιμορφωτικός Σύλλογος Δαδιάς ΑΚΡΙΤΑΣ

Οικοτουριστικό Κέντρο Δαδιάς

Φορέας Διαχείρησης Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς

ΠΑΙΣ- ταξίδι στην ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ

ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΕΒΡΟΥ

(Ε.ΠΟ.Φ.Ε.)

Πλ. Πολυτεχνείου, Αλεξ/πολη, 68100

www.epofe.gr, email:epofe@yahoo.com

Τηλ/ Φαξ 2551029136, / 697 43 20 580            

                                                              

                          Αλεξ/πολη, 2-9-2010     

                                                    

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μεγάλη η επιτυχία των εκδηλώσεων της ΕΠΟΦΕ

στη  Σαμοθράκη 22-27 Αυγούστου

Η συλλογή ΠΑΙ 1-15 Σεπτεμβρίου 2010

στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων

Η Συλλογή ΠΑΙ της Ένωσης Πολιτιστικών Φορέων Έβρου (ΕΠΟΦΕ), μετά το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μαΐστρου του Δήμου Αλεξ/πολης, την γκαλερί ART GALLERY και το Πνευματικό Κέντρο «Νικόλαος Φαρδύς» του Δήμου Σαμοθράκης μεταφέρθηκε στην Τεχνόπολη –Γκάζι- του Δήμου Αθηναίων προκειμένου να ενταχθεί  στη διεθνή έκθεση Athensart 2010 που επιμελείται ο  κ. Τάκης Αλεξίου διοργανώνει η  CA4S σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων, υπό την αιγίδα του Υπ. Πολιτισμού και Τουρισμού, 1-15 Σεπτεμβρίου 2010.

Η Έκθεση στη Σαμοθράκη

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις με θέμα ΠΑΙ 2010 που διοργάνωσε η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου (Ε.ΠΟ.Φ.Ε) στη Σαμοθράκη 22 με 27 Αυγούστου.   

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με τα εγκαίνια της διεθνούς εικαστικής έκθεσης την Κυριακή 22 Αυγούστου στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σαμοθράκης «Νικόλαος Φαρδύς» στη Χώρα, παρουσία μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΠΟΦΕ,  της καλλιτεχνικής επιτροπής, 20 ξένων καλλιτεχνών, ντόπιων καλλιτεχνών, του Δημάρχου Σαμοθράκης, εκπροσώπου του Υπουργείου Εσωτερικών και πλήθους κόσμου.

Η έκθεση, που απέσπασε τα καλύτερα σχόλια από τους παριστάμενους αποτελείται από έργα 60 καλλιτεχνών από 18 χώρες. Οι καλλιτέχνες, έργα των οποίων επιλέχτηκαν είναι:

Giorgio Carluccio, (Ιταλία), Eozen Agopian (Ελλάδα), Τάκης Αλεξίου (Ελλάδα), Hakan Akcura (Στοκχόλμη), Giovanni Alfonsetti (Ιταλία), Κων/νος Αγγέλου (Ελλάδα), Mirek Antoniewicz (Πολωνία), Caterina Arcuri (Ιταλία)  Marea Atkinson (Αυστραλία),  Aleph Boys (Πουέρτο Ρίκο), Δήμητρα Μπουρουλίτη (Ελλάδα),  Esther Burger (Ολλανδία), Mandra Cerrone (Ιταλία),  Marina Comandini Pazienza (Ιταλία),  Daria Cornea (Romania),  Giselle Diaz Campagna (Πουέρτο Ρίκο), Filli Cusenza (Ιταλία)  Silvia De Gennaro (Ιταλία)  Dellavilla (Γαλλία), Danilo De Mitri (Ιταλία),  Giulio De Mitri (Ιταλία),  Irene Domingez (Γαλλία), Alexis Duque (Κολομβία /Ν. Υόρκη),  Mahnaz Dοustikhah (Γαλλία),  Piero Ferroglia (Ιταλία),  Fosca (Ιταλία),   Marie-Pierre Legrand (Γαλλία), Cinzia Fresia (Ιταλία), Πολυξένη Κασδά (Ελλάδα), Hilda Kelekian (Λίβανος), Lena Kelekian (Λίβανος), Hagop Sulahian (Λίβανος), Αγγελική Κοροβέση (Ελλάδα), Barbara Lichtman (ΗΠΑ), Maria Luisa Imperiali (Ιταλία),  Elisa Laraia (Ιταλία),  Margherita Levo Rosenberg (Ιταλία),  Pam Longobardi (ΗΠΑ), Dario Manco (Ιταλία),  Andrea Mattiello (Ιταλία),  JB Michaux (Γαλλία), Miron Milio (Κροατία), Κατερίνα Μουράτη (Ελλάδα), Juan Negroni (Πουέρτο Ρίκο), Αντώνης Παπαντωνίου / Vim Viva (Ελλάδα), Μαρία Πεσματζόγλου (Ελλάδα), Kevin Samiento Navarro (Κολομβία), Gio Sciello (Ιταλία),  Angela Spoerl (Γερμανία), Δημήτρης Στρουντζάκης (Ελλάδα), Γιώργος Συράκης (Ελλάδα), Vera Tataro (Τσεχία), Dev Udaiyan (Ινδία), Masaki Yada (UΚ), Eva Vereeva (Λετονία), Virginia Videa (Ρουμανία), Marilena Vita (Ιταλία)  Xene (Ελλάδα), Marjolein Wortmann (Γερμανία), Gheorghe Zaharia (Ρουμανία).

Ταυτόχρονα με την έκθεση των «μεγάλων» καλλιτεχνών, μικροί καλλιτέχνες σχεδίασαν έργα με θέμα την επιστροφή του πελαργού στα οικοσυστήματα, αφού η παρουσία του σε ένα οικοσύστημα αποτελεί δείκτη της υγείας του. Επιπλέον επιλέγηκε ο πελαργός διότι μαζί με την Πελαργία συνδέονται  με τα Καβείρια.

Οι μικροί καλλιτέχνες είναι οι:  Αχιλλέας Παπαντωνίου, Οδυσσέας Παπαντωνίου, Ζωζιάννα Παπαδά, Ιάσων Αγγέλου, Δώρα Ρήγα, Αντώνης -Παναγιώτης Λαμπέας και  Ayshe-mira Yashin.

Παράλληλα με την έκθεση που βρισκόταν στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σαμοθράκης, σε επιλεγμένα σημεία της Χώρας εκτέθηκαν έργα ντόπιων καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες αυτοί που με προθυμία ανταποκρίθηκαν  στο κάλεσμα της ΕΠΟΦΕ,   είναι οι εξής: 

Ηρακλής Καζαντζίδης, Σταύρος Παυλίδης,  Κώστας Τερζής, Μυρσίνη και Δήμητρα Κορδώνια, Νατάσα Μανωλίδου,  Αικατερίνη Γιανατσή, Δρόσος Γκιντίδης, Εύα Γλήνια, Αναστασία Ζουρνατζή, Νίκος Αντωνιάδης, Ρωξάνη, Σοφρώνης Φραγκούδης,  Ελευθεριάδης Αντώνης, Μιχαήλ –Άγγελος Κύροφ.

Η καλλιτεχνική Επιτροπή μαζί με τους 15 περίπου ξένους καλλιτέχνες που ήρθαν  στο νησί της Σαμοθράκης, και με μέλη του ΔΣ της ΕΠΟΦΕ, το απόγευμα της Τρίτης  επισκέφτηκαν τα έργα των ντόπιων καλλιτεχνών στα σημεία που εκτίθονταν, φωτογραφήθηκαν με αυτά και έγινε σχετική συζήτηση.

  Όλα τα έργα, ντόπιων και ξένων, μαζί με τα δρώμενα των εκδηλώσεων θα ενταχθούν στον κατάλογο  που θα εκδοθεί από την ΕΠΟΦΕ, στο επόεμνο διάστημα.

Σημειώνουμε πως τα έργα των ξένων είναι προσφορά στην ΕΠΟΦΕ, και αποτελούν τη συλλογή ΠΑΙ, ενώ η αξία τους, σύμφωνα με την γκαλερίστα Dores Sacquegna, διευθύντρια και επιμελήτρια της Primo Piano Livingallery, από το Lecce της Ιταλίαs και μέλους της καλλιτεχνικής επιτροπής ξεπερνά τις 100.000 ευρώ.

Οι παράλληλες εκδηλώσεις

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης η ΕΠΟΦΕ διοργάνωσε ένα κύκλο εκδηλώσεων στο νησί της Σαμοθράκης, σχετικές με το θέμα της που ήταν: ΠΑΙ 2010 «Αιών Παις εστί Παίζων, πεσσεύων. Παιδός η Βασιληίη».

Το πρωί της Κυριακής 22 Αυγούστου, στις 11.00,  στο ξέφωτο πριν από τις Βάθρες, η Αποστολία Παπαδαμάκη έκανε μάθημα κίνησης και εκφραστικού χορού για παιδιά ηλικίας 6-12 ετών.

Το πρωί της Δευτέρας 23 Αυγούστου, στο Δημοτικό Σχολείο Θερμών έγινε εργαστήρι εικαστικής έκφρασης για παιδιά, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας, στον ίδιο χώρο, ομάδα ερασιτεχνών ηθοποιών και μουσικών από την Αλεξ/πολη και την Κομοτηνή παρουσίασε το «Πικροπαράμυθο», σκηνοθετημένο από το Γιάννη Βουλτσίδη στα «πατήματα» μίας θρακικής Τζαμάλας. Η παράσταση δόθηκε στη μνήμη δύο νέων που έχασαν τη ζωή τους στη Σαμοθράκη, πριν από 2 χρόνια. Πολλοί ήταν οι φίλοι τους που εκείνο το βράδυ στο σχολείο των Θερμών, λίγα μέτρα πιο πέρα από τον τάφο τους, για να καταθέσουν τιμή στη μνήμη τους.

Ακολούθησαν οι καταπληκτικοί ΑμανΚΙΕρως που καθήλωσαν το εξαιρετικό και πολυπληθές κοινό, με τον φυσικό ήχο των οργάνων τους και τα φωνητικά τους. 

Στις 24 Αυγούστου, βραδιά της Αυγουστιάτικης Πανσελήνου, στις 8.15 τις εκδηλώσεις άνοιξε ομάδα κρουστών υπό τη διεύθυνση του Χρήστου Ναλμπάντη, να κατεβαίνει από τον Πύργο των Γκατελούτζι και να συναντά την βιολονίστα Αγγελική Κασδά στο αρχαίο λιμάνι της Παλαιόπολης. Η λιτότητα των εκδηλώσεων, με την έλλειψη ηχητικών εγκαταστάσεων ή φωτισμού, πρόσφερε όμορφες στιγμές στους θεατές, που μπόρεσαν με αυτόν τον τρόπο να απολαύσουν περισσότερο και το περιβάλλον του νησιού. 

Στη συνέχεια, όλοι, κάτω από το φως της Πανσελήνου κατευθύνθηκαν στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, όπου τους περίμενε η Έλενα Πετρίδου να τους οδηγήσει, με ένα φανάρι μέσα στο Ιερό των Μεγάλων Θεών. Λίγα μέτρα πιο πέρα από το εκκλησάκι, ο  Γιάννης Βουλτσίδης έκανε μία σύντομη  μουσική παρέμβαση,  ενώ ο Παναγιώτης Γουλέτας απήγγειλε έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο τον Ορφικό ύμνο προς τη Νίκη.

Η πολυπληθής πομπή στη συνέχεια κατευθύνθηκε στον αρχαιολογικό χώρο, όπου υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού και εθελοντές βοηθούσαν με φακούς τον κόσμο να απλωθεί μέσα στον αρχαιολογικό, περιμετρικά του ναού. Εκτιμάται ότι πάνω από 850 άτομα, παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις της Πανσελήνου.

Ακολούθησε το εξαιρετικό δρώμενο της Αποστολίας Παπαδαμάκη. Ο χορός της, εξαιρετικά απλός με μοναδικό σκηνικό τον Αρχαιολογικό χώρο και το Ναό,  ήταν ένα  δείγμα σεβασμού προς την ιστορία του νησιού και της προσφοράς του στον Άνθρωπο.

Τις εκδηλώσεις έκλεισε ο Παντελής Παυλίδης και η μουσική ομάδα του «ΕΥΔΟΥΣΙΝ», καλεσμένοι της Νομαρχίας      Έβρου.

Οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν το πρωί της Τετάρτης στον προαύλιο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Θερμών, όπου η Θεοδώρα Λαμπέα και ο Παναγιώτης Γουλέτας ανέπτυξαν τη φράση του Ηράκλειτου,  «Αιών Παις εστί Παίζων, πεσσεύων. Παιδός η Βασιληίη», που συνδέεται με το θέμα του κύκλου των εκδηλώσεων.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας δόθηκε παράσταση Θεάτρου Σκιών στην Καμαριώτισσα από το Θρακικό Θέατρο Σκιών Γιάννης Βουλτσίδης.  

Οι εκδηλώσεις της Σαμοθράκης συνδιοργανώθηκαν με τη Νομαρχία Έβρου, στο πλαίσιο του προγράμματος «Το τρένο του Πολιτισμού»,  με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας και Θράκης, του Δήμου Σαμοθράκης, της ΙΘ Εφορείας Κλασσικών και Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.  

Samothrace, PAI 2010

 

pictures from 

http://uraniasgardens.blogspot.com/2010/09/samothrace-pai-2010.html

Ομαδική Έκθεση- Στη Χώρα του Ποτέ

 

ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ

Ομαδική Έκθεση

Καλλιτεχνών: 

Damian Dame

Δήμητρα Μπουρουλίτη

Μενέλαος Τριανταφυλλίδης

 Πάρης Δημητρίου

Χαρά Κωστοπούλου

--

Χώρος: Κοινοτοπία, Μαιζώνος 139, 4ος Όροφος, Πάτρα

Διάρκεια Έκθεσης: 15/09-15/10/10

Εγκαίνια: Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010, 20:30μ.μ

Ημέρες Λειτουργίας: Δευτέρα- Παρασκευή 19:30-22:00μ.μ

----

Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού

Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού

ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ  www.koinotopia.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

31 Αυγούστου 2010

Εικαστικές δημιουργίες με τίτλο ’’Στη χώρα του Ποτέ’’ θα πραγματοποιηθεί από πέντε νέους καλλιτέχνες στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας στην Πάτρα

          Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζεται η προετοιμασία που έχει ξεκινήσει εδώ και τέσσερις μήνες για την παρουσίαση της εικαστικής δημιουργίας με τίτλο ’’Στη χώρα του Ποτέ’’ πέντε νέων καλλιτεχνών που παρουσιάζουν τη δουλειά τους για πρώτη φορά στην πόλη μας.

          Η ομάδα αποτελείται από τους Damian Dame,  Μενέλαο Τριανταφυλλίδη και Πάρι Δημητρίου από την Αθήνα, την Δήμητρα Μπουρουλίτη από το Σουφλί και την Χαρά Κωστοπούλου από την Πάτρα οι οποίοι έχουν κοινή αφετηρία τη φοίτησή τους στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Τεχνολογικό Όμιλο (ΑΚΤΟ).       Οι εικαστικές δημιουργίες θα παρουσιαστούν στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας από τις 15 Σεπτεμβρίου και η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό μέχρι και τις 15 Οκτωβρίου 2010. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 17 Σεπτεμβρίου, στις 8.30μ.μ. Οι ώρες λειτουργίας της έκθεσης θα είναι από Δευτέρα έως Παρασκευή 7.30μμ-10μμ στο πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας στην Πάτρα, Μαιζώνος 134 και Παντανάσσης 4^ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου).

Στην έκθεση ’’Στη χώρα του Ποτέ’’ οι καλλιτέχνες προσεγγίζουν το θέμα χρησιμοποιώντας ως μέσα τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, και το video. Μέσα από αυτή τη θεματική γίνεται προσπάθεια να εντοπιστεί το προσωπικό νοητό καταφύγιο. Ένας χώρος που έχεις την ελευθερία να κρυφτείς σε αυτόν και οι πράξεις σου να μην έχουν τη βαρύτητα της πραγματικότητας. Ανάγκη διαφυγής και ηρεμίας. Ένας κόσμος χρωματιστός και οικείος. Όλοι κρύβουν κάπου στον εαυτό τους, ένα μέρος όπου επιστρέφουν. Μπορεί να είναι η παιδική ηλικία, μιας και οι μνήμες της, την κάνουν, αν όχι ιδεατή, σίγουρα ξέγνοιαστη. Η Χώρα του Ποτέ λοιπόν, σαν ένας τόπος, που με την επιστροφή σου εκεί γίνεσαι ξανά παιδί.

Η Χώρα του Ποτέ ως παραπομπή σε μία ουτοπική κοινωνία: προσέγγιση μίας τέλειας δομής – οργάνωσης η οποία δεν υφίσταται. Βλέπουμε τα ουτοπικά ιδεώδη να καταρρέουν στην πραγματικότητα λόγω αντίφασης ιδεατού – πραγματικού και ακριβώς λόγω μη συνύπαρξης των δύο τόπων. Οτιδήποτε ενυπάρχει στην ουτοπική σφαίρα, στην πραγματικότητα αφανίζεται (και αντίστροφα).

          Ο Damian Dame  αποφοίτησε από τον ΑΚΤΟ το 2005, με BΑ (Honors) in Fine Arts and Technology.  Στην πτυχιακή του εργασία ασχολήθηκε με την επίδραση των πρωτόγονων τελετουργιών στις σύγχρονες κοινωνίες. Συνέχισε τις σπουδές του στη Σκηνογραφία. Έχει συμμετάσχει στης εκθέσεις : Ανακύκλωση-Ανακύκληση (2004) στο Κέντρο Ερευνών, Mind the Gap (2006) στην gallery Titanium Giagianos όπως επίσης στα φεστιβάλ: Δια-ροές (2007) και Athens Video Art Festival (2007). Σήμερα διδάσκει και παράλληλα ασχολείται με το θέατρο και την μουσική. “Στη χώρα του Ποτέ” χρησιμοποιεί τα καρτουνίστικα πρότυπα του 20ου αιώνα ως  μέσω αποτύπωσης των παιδικών – προεφηβικών φαντασιώσεων.

       Η Δήμητρα Μπουρουλίτη, γεννήθηκε το 1984 και μεγάλωσε στο Σουφλί του Έβρου. Αποφοίτησε το καλοκαίρι του 2006 από τον AKTO (BA Fine Arts) και το 2009 τελείωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Λονδίνο (Camberwell College of Art, MA-Visual Arts, Drawing). Από το 2007 είναι η υπεύθυνη του Λαογραφικού Μουσείου Σουφλίου «Τα Γνάφαλα» και επιμελείται το ομώνυμο πολιτιστικό φεστιβάλ. Βίντεο έργα της έχουν προβληθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.  Τα έργα της είναι απόλυτα συνδεδεμένα με την γενέτειρά της, το Σουφλί. Συνδεδεμένα με τη λαϊκή, θρακιώτικη παράδοση των εργόχειρων. Επιδιώκει να παρουσιάσει την αντίθεση που δημιουργείται μεταξύ των παιδικών της ζωγραφιών, σε αντίθεση με την τακτοποιημένη, καθωσπρέπει βελονιά.

          Ο Μενέλαος Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Τα έτη 2000-2004 σπουδάζει στο τμήμα Εφαρμοσμένης Ζωγραφικής στον ΑΚΤΟ. Το 2005 παίρνει το μεταπτυχιακό του στο τμήμα Γλυπτικής στο Wimbledon School of Art, στο Λονδίνο. Τα έτη 2005-2007 ταξιδεύει σε Ευρώπη και Ασία. Από το 2003 λαμβάνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και Αγγλία. Από το 2009 δημοσιεύει διηγήματα στη Φαρμακόγλωσσα. Προσεγγίζει τη Χώρα του Ποτέ ως μία Ουτοπία: Η τέλεια κοινωνία που δεν υφίσταται. Απόδειξη, ένα ανήλικο αγόρι-επαίτης. Τοποθεσία: Κίνα: αυξανόμενη δύναμη, αρτηριοσκληρωτικό πολίτευμα, χαμηλό βιοτικό επίπεδο.

          Ο Πάρις Δημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε Καλές Τέχνες στον ΑΚΤΟ,  αποφοιτώντας με Bachelor Of Arts από το Middlesex University. Έχει συμμετάσχει στις εξής ομαδικές εκθέσεις: Motorola (Τεχνόπολης Γκάζι, 2002), Red Passion  (Πολυχώρος 417, 2003), Ανακύκλωση – Ανακύκληση (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, 2004), Mind The Gap (Yiayiannos Titanium Art    Gallery, 2006). Με τίτλο στο έργο του «Παίζω Σήμερα» ο καλλιτέχνης παρουσιάζει τον παραλληλισμό που κάνει με την πραγματική ζωή, για το πώς καταστάσεις μας οδηγούν επιδέξια να εκτελέσουμε τις εντολές – απαιτήσεις – καπρίτσια. Επίσης η δύναμη που ασκούν κάποιοι άνθρωποι και η άνεση που έχουν στο να κινούν τα νήματα άλλων, οδηγώντας τους σε περιπέτειες, χωρίς να έχουν επίγνωση οι δεύτεροι των πράξεων – κινήσεων που αντιμετωπίζουν και καλούνται να φέρουν εις πέρας. 

Η Χαρά Κωστοπούλου, γεννήθηκε στην Πάτρα το 1979. Σπούδασε  Καλές Τέχνες Στον Α.Κ.Τ.Ο  αποφοιτώντας με (BA) in Fine Arts and Technology από το Middlesex University, το 2005. Συνέχισε τις σπουδές της στη Γραφιστική. Έχει συμμετάσχει στις ομαδικές εκθέσεις: Ανακύκλωση –  Ανακύκληση (Εθνικό Ίδρυμα  Ερευνών, 2004), “ A* Follow your own star ” (Εγκαταστάσεις  Mercedes – Benz, 2004), Mind The Gap (Yiayiannos Titanium Art Gallery, 2006) και είναι αρχισυντάκτρια του παιδικού περιοδικού Γοργοχελίδονο, του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού.  Στο έργο της, παιδικές μνήμες με παρουσία φαντάσματος παρεμβάλλονται στα τοπία του σήμερα, που τα  αντικρίζεις σαν ενήλικας. Ταύτιση δύο κόσμων, του σημερινού και αυτού της ανάμνησης του παιδιού που ήσουν, σε εσένα τώρα. Πόσο έχει αλλάξει η ματιά σου; Τί έχει μείνει από εκείνον που ήσουν;

Η έκθεση αυτή αποτελεί μια σύγχρονη εικαστική ματιά που αφήνει τους καλλιτέχνες να εκφράσουν σημερινές ανησυχίες και ερωτήματα με μια νεωτερική αντίληψη της πραγματικότητας.

Το Κτήνος στο Φεγγάρι

Το Κτήνος Στο Φεγγάρι
Ρίτσαρντ Καλινόσκι
Θέατρο Πορεία, 2009

Χθες το απόγευμα πήγα να δω μια από τις τελευταίες παραστάσεις του θεατρικού έργου "Το Κτήνος στο Φεγγάρι" στο θέατρο Πορεία.
Γνώριζα ελάχιστα για το έργο, παρά μονάχα κάποια θετικά σχόλια για αυτό και την επανάληψή του. Το έργο είχε παιχτεί ξανά πριν από 10 χρόνια από τους ίδιους ηθοποιούς, την Ταμίλα Κουλιέβα και τον Δημητρή Τάρλοου. Και στο Θέατρο Πορεία δεν είχα ξαναπάει.

Πήγαμε λοιπόν με ένα φίλο στην λαϊκή απογευματινή παράσταση. Πήραμε τα εισιτήρια μας νωρίτερα και κάτσαμε για ένα καφεδάκι στο φουαγιέ του θεάτρου. Θέατρο μικρό αλλά φιλόξενο και ζεστό. Είχε αρκετό κόσμο, κυρίως μεγάλες ηλικίες και κάποιους νέους. Χάρηκα που το είδα γεμάτο.

Η σκηνή με ξάφνιασε. Ήταν πολύ μεγαλύτερη απ' ότι περίμενα. Μια μεγάλη σκηνή, ανοιχτή, με ύψος και βάθος. Τέλειο αίσθημα!

Η παράσταση ξεκίνησε με έναν αφηγητή. Κόλλησα για αρκετά λεπτά στην γάργαρη σα νερό προφορά του, τόσο που έπρεπε να πιέσω τον εαυτό μου να ξεκολλήσει από τα χείλη του και να παρακολουθήσει τα λεγόμενά του. Γιώργος Μπινιάρης νομίζω λέγεται, τον ηθοποιό δεν τον γνώριζα, αν και πιστεύω ότι κάπου τον έχω ξαναδεί, μια πολύ οικεία παρουσία. Γλυκιά ερμηνεία, λιτή και τρυφερή. Σαν να' ταν συγγενής μου ένοιωσα.

Μπαίνουν μετά ο κύριος Τομασιάν και το μικρό κορίτσι με τις τσάντες στο χέρι. Βασικά ήμουν τυχερή και βρισκόμουν στην πρώτη σειρά και πάντα αυτό λειτουργεί θετικά συναισθηματικά.

Οι ηθοποιοί στο πρώτο μέρος του έργου ήταν καλοί στο σύνολό τους. Η Κουλιέβα μου φάνηκε λίγο υπερβολική στις πρώτες πράξεις παίζοντας ένα μικρό κορίτσι, βέβαια αυτό από μια άποψη ήταν θετικό. Στο δεύτερο μέρος όπου τα χρόνια έχουνε περάσει αρκετά η πιο βαριά και κουρασμένη ερμηνεία της πείθει περισσότερο. Γενικά στο έργο η Κουλιέβα έπαιξε πολύ καλά, ξεκινώντας με μια ερμηνεία αφελή και ανάλαφρη σε μια ερμηνεία στιβαρή και σοβαρή στο τέλος του έργου.

Ο Τάρλοου λιτός κι αυτός, έπαιξε σταθερά τον ρόλο του συντηρητικού και ώρες ώρες ψυχρού συζύγου. Τα ξεσπάσματά του θα τα περίμενα λίγο πιο "άγρια" και αντρίκια. ¨Ηταν κάποιες φορές που το έργο θα το επέτρεπε πιστεύω να συμβεί.
Κάπου στον τελευταίο μονόλογο του που διηγείται τον θάνατο των γονιών του, θα ήθελα να μην κοίταζε το κοινό, μιας και στο έργο υποτίθεται ότι μιλά στην γυναίκα του και όχι σε εμάς. Ο αφηγητής να μας κοιτά μιας και αυτός είναι ο ρόλος του, αλλά σε εκείνο το σημείο τον ήθελα λίγο πιο πολύ κλεισμένο στον εαυτό του. Βέβαια αυτό είναι σκηνοθετικό θέμα, μιας και πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης θέλησε να δώσει έμφαση στα λόγια του και στη συγκλονιστική περιγραφή του άνδρα που μας κοιτά στα μάτι προκαλώντας μας συγκίνηση. Που το πετυχαίνει σε αρκετά σημεία το καλογραμμένο έργο του Ρίτσαρντ Καλινόσκι.

Ο πιτσιρικάς έπαιξε πολύ καλά τον ρόλο του παιδιού του δρόμου.

Τα σκηνικά ήταν όμορφα και λειτουργικά. Οι τέσσερις πόρτες σημαντικό κομμάτι του έργου που κλείνουν τον καθένα ήρωα στο δικό του δωμάτιο αναμνήσεων, συγκινήσεων εμμονών και αναγκών.

Ένα έργο απλό και συγκινητικό, σύγχρονο και γεμάτο με ουσιαστικά θέματα, όπως η σφαγή των Αρμενίων, η Αμερική της ελπίδας, η οικογένεια και η θέση της γυναίκας, η παράδοση και η θρησκεία, ο πόνος της απώλειας και η προσπάθεια των ανθρώπων που ψάχνουν στους άλλους τη λύτρωση και την ανάγκη να γεμίσουν τα "κενά", το χρέος που έχουν απέναντι στην ιστορία των προγόνων τους.